6019 Inne, o symbolu podstawowym 601, Budowlane prawo, Inspektor Nadzoru Budowlanego, Uchylono postanowienie I i II instancji, II SA/Lu 1062/12 - Wyrok WSA w Lublinie z 2013-04-23, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Lu 1062/12 - Wyrok WSA w Lublinie

Data orzeczenia
2013-04-23 orzeczenie nieprawomocne
Data wpływu
2012-12-12
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Sędziowie
Grażyna Pawlos-Janusz /sprawozdawca/
Joanna Cylc-Malec
Krystyna Sidor /przewodniczący/
Symbol z opisem
6019 Inne, o symbolu podstawowym 601
Hasła tematyczne
Budowlane prawo
Skarżony organ
Inspektor Nadzoru Budowlanego
Treść wyniku
Uchylono postanowienie I i II instancji
Powołane przepisy
Dz.U. 2008 nr 199 poz 1227 art. 61 ust. 1 pkt 2, art. 72 ust. 2 pkt 1a lit. a, art. 88 ust. 1 pkt 1 i 2
Ustawa z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko
Dz.U. 2000 nr 98 poz 1071 art. 31 par. 1 pkt 2
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Sidor, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec, Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz (sprawozdawca), Protokolant Referent Marzena Okoń, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 23 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia "[...]" na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie dopuszczenia organizacji społecznej do udziału w postępowaniu w sprawie o wydanie decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na wznowienie robót budowlanych I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r., Nr [...]; II. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz strony skarżącej Stowarzyszenia "[...]" kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 11 października 2012 r., nr [...], [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w [...], po rozpoznaniu zażalenia Stowarzyszenia "A" z siedzibą w miejscowości K. na postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia 28 sierpnia 2012 r., nr [...], odmawiające dopuszczenia tego Stowarzyszenia do udziału w postępowaniu w sprawie dotyczącej wydania decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego zamiennego i udzieleniu pozwolenia na wznowienie robót budowlanych – utrzymał w mocy to postanowienie.

W uzasadnieniu postanowienia organ odwoławczy wyjaśnił, że organ pierwszej instancji wskazanym wyżej postanowieniem z dnia 28 sierpnia 2012 r., działając na podstawie art. 31 § 2 K.p.a., odmówił Stowarzyszeniu "A" z siedzibą w miejscowości K. dopuszczenia do udziału w postępowaniu w sprawie dotyczącej wydania decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego zamiennego i udzieleniu pozwolenia na wznowienie robót budowlanych polegających na budowie biogazowni o mocy 1,2 MW na działkach "x" i "y" w miejscowości K., gmina P.

W zażaleniu na to postanowienie Stowarzyszenie zarzuciło organowi pierwszej instancji nie zastosowanie art. 44 ust. 1 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko, który to przepis gwarantował udział Stowarzyszenia w postępowaniu. Organ pierwszej instancji, w ocenie Stowarzyszenia, naruszył także art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo budowlane poprzez niezbadanie zgodności projektu budowlanego zamiennego z wymaganiami nałożonymi w decyzji Burmistrza P. o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedmiotowej biogazowni oraz poprzez niedopuszczenie dowodów wnioskowanych przez Stowarzyszenie. Tym samym organ naruszył zasadę pogłębiania zaufania obywateli do organów władzy publicznej (art. 8 K.p.a.) oraz zasadę państwa prawnego (art. 2 Konstytucji). Niezasadne było stwierdzenie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego, że zmiany wprowadzone przez inwestora nie spowodowały zmiany uwarunkowań wymaganych decyzją środowiskową. Stowarzyszenie wskazało, że nie było jego zamiarem przeprowadzenia ponownej oceny oddziaływania na środowisko przedmiotowego przedsięwzięcia, lecz jedynie uzyskanie możliwości podniesienia wniesienia uwag i zastrzeżeń co do zgodności projektowanej inwestycji z zapisami decyzji środowiskowej. Z tego właśnie powodu Stowarzyszenie chciało uzyskać możliwość udziału w postępowaniu w tej sprawie.

Utrzymując w mocy postanowienie organu pierwszej instancji, Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego podkreślił, że zgodnie z art. 72 ust. 2 pkt 1a lit. a ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko, wymóg uzyskania decyzji środowiskowej nie dotyczy inwestora ubiegającego się o wydanie decyzji zatwierdzającej projekt budowlany zamienny i udzielającej pozwolenia na wznowienie robót budowlanych. Z tego powodu w postępowaniu w niniejszej sprawie nie ma zastosowania wskazany przez Stowarzyszenie art. 44 ust. 1 powołanej ustawy. W celu dopuszczenia do udziału w postępowaniu Stowarzyszenie winno więc wykazać, zgodnie z art. 31 § 1 pkt 2 K.p.a., że dopuszczenie tego podmiotu do udziału w postępowaniu jest uzasadnione jego celami statutowymi oraz że przemawia za tym interes społeczny. Zdaniem organu odwoławczego nie można uznać, że udział Stowarzyszenia w postępowaniu jest uzasadniony względami społecznymi, albowiem Stowarzyszenie nie wykazało istnienia tej przesłanki. Argumentacja podniesiona w pismach tego podmiotu ogranicza się bowiem do polemiki z rozstrzygnięciami organu pierwszej instancji.

Skargę do Sądu na powyższe postanowienie wniosło Stowarzyszenie "A", domagając się uchylenia postanowień organów obu instancji. W skardze Stowarzyszenie odwołało się do zarzutów podniesionych w zażaleniu na postanowienie organu pierwszej instancji oraz dodatkowo zarzuciło zaskarżonemu postanowieniu naruszenie:

- art. 7 i art. 77 § 1 K.p.a. poprzez niewyjaśnienie z urzędu wszystkich istotnych okoliczności sprawy,

- art. 10 K.p.a. poprzez uniemożliwienie stronie skarżącej wypowiedzenia się co do zebranych w sprawie dowodów,

- art. 31 § 1 K.p.a. poprzez niedopuszczenie Stowarzyszenia do udziału w postępowaniu,

- art. 107 § 3 K.p.a. poprzez niewyjaśnienie w uzasadnieniu postanowienia, dlaczego za dopuszczeniem Stowarzyszenia do udziału w postępowaniu nie przemawia interes społeczny.

Skarżące Stowarzyszenie podkreśliło, że wbrew twierdzeniom organu odwoławczego, zgodnie z art. 72 ust. 2 pkt 1a lit. a ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko, wymogu uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach nie stosuje się w przypadku decyzji zatwierdzającej projekt budowlany zamienny oraz udzielającej pozwolenia na wznowienie robót budowlanych, ale jedynie wówczas, gdy dokonane przez inwestora zmiany charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego nie spowodują zmian uwarunkowań określonych w wydanej decyzji środowiskowej. W niniejszej sprawie odstąpienie od zatwierdzonego projektu budowlanego nastąpiło zaś w sposób, który istotnie odbiega od wymogów wynikających z decyzji Burmistrza P. o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedmiotowej biogazowni.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna, albowiem zaskarżone postanowienie zostało wydane z naruszeniem prawa.

Zgodnie z art. 31 § 1 pkt 2 K.p.a. organizacja społeczna może w sprawie dotyczącej innej osoby występować z żądaniem dopuszczenia jej do udziału w postępowaniu, jeżeli jest to uzasadnione celami statutowymi tej organizacji i gdy przemawia za tym interes społeczny.

Ze wskazanego przepisu wynika, że dopuszczenie organizacji społecznej do udziału na prawach strony w już toczącym się postępowaniu jest uzależnione od łącznego spełnienia dwóch opisanych w nim przesłanek związanych ze statutowym celem działalności tej organizacji i względami interesu społecznego. Niewątpliwie zatem brak którejkolwiek z obu podstaw dopuszczenia organizacji społecznej do udziału w postępowaniu, skutkować winien wydaniem postanowienia odmawiającego zgłoszonego w tym zakresie żądania wspomnianego podmiotu.

Ze statutu skarżącego Stowarzyszenia wynika, że jego celem jest działanie na rzecz społeczności w zakresie m.in. ekologii i ochrony środowiska oraz ochrony dziedzictwa przyrodniczego, budowanie społecznego poparcia na rzecz zrównoważonego rozwoju, wspieranie uczestnictwa społeczeństwa w ochronie środowiska oraz wspieranie proekologicznych inicjatyw obywatelskich. Cele te realizowane są w szczególności poprzez współpracę z organami administracji publicznej oraz uczestnictwo w postępowaniach administracyjnych i sądowo administracyjnych w zakresie spraw związanych z celami statutowymi.

Stowarzyszenie niewątpliwie zatem jest organizacją społeczną, której dopuszczenie do udziału w postępowaniu administracyjnym w niniejszej sprawie było uzasadnione celami statutowymi tej organizacji. Organy administracji orzekające w niniejszej sprawie kwestionują spełnienie przez skarżące Stowarzyszenie drugiej przesłanki ustawowej z art. 31 § 1 pkt 2 K.p.a., wskazując, iż Stowarzyszenie nie wykazało, że za dopuszczeniem go do udziałem w postępowaniu przemawia interes społeczny.

W orzecznictwie sądowym ugruntowany jest pogląd, iż organizacja społeczna wnosząca żądanie, o jakim mowa w art. 31 § 1 pkt 2 K.p.a., winna uprawdopodobnić, że dopuszczenie jej do udziału w postępowaniu administracyjnym przyczyni się do lepszego wypełnienia jego celów tego postępowania. Na organie administracji spoczywa zaś ciężar zweryfikowania zasadności bądź niezasadności dopuszczenia organizacji społecznej (por. wyroki NSA: z dnia 24 czerwca 2009 r., II OSK 1038/0 oraz z dnia 23 września 2009 r., II OSK 1339/09, niepubl., dostępne w CBOSA).

Ustalenie zatem, czy uwzględnienie omawianego żądania organizacji społecznej odpowiada względom interesu społecznego, wymaga od organu administracji, rozpoznającego to żądanie, wnikliwej analizy podniesionej przez tę organizację argumentacji, zgodnie z art. 107 § 3 K.p.a. Uzasadnienie postanowienia odmawiającego dopuszczenia do udziału organizacji społecznej w toczącym się postępowaniu winno więc w sposób przekonywujący wyjaśniać powody, dla których organ odmówił zasadności twierdzeniom tego podmiotu. Niewątpliwie obowiązkiem organu administracji jest odniesienie się do wszystkich przywołanych przez organizację społeczną okoliczności mających jej zdaniem świadczyć o tym, że za dopuszczeniem jej do udziału w postępowaniu przemawia interes społeczny.

W doktrynie podnosi się, iż nie ma stałej definicji interesu społecznego, a treść tego pojęcia odczytywać należy jako "ciągle zmieniającą się kompozycję i balans różnorodnych wartości określonego społeczeństwa w określonym czasie" (M. Wyrzykowski, Pojęcie interesu społecznego w prawie administracyjnym, Warszawa 1986, s. 209).

Ustalenie treści pojęcia "interesu prawnego" wymaga więc każdorazowo indywidualnej oceny, przeprowadzanej z uwzględnieniem wszystkich istotnych okoliczności danej sprawy. Udział organizacji społecznej w postępowaniu na podstawie komentowanych przepisów nie może służyć partykularnym interesom samej organizacji społecznej, lecz musi odpowiadać wymaganiom racjonalnie pojmowanej kontroli społecznej nad postępowaniem administracyjnym w sprawach indywidualnych i działaniem w nim organów administracyjnych. Jednocześnie udział organizacji społecznej w postępowaniu w sprawie dotyczącej innej osoby nie może powodować naruszenia sfery jej prywatności przez nadmierne poszerzenie kręgu uczestników postępowania. Ochrona strony przed takimi negatywnymi sytuacjami, jakie może powodować pospolite wścibstwo organów organizacji społecznej, chęć wywarcia presji psychicznej przez bezpodstawne "upublicznienie" prywatnej sprawy, leży w interesie społecznym, a organ administracyjny i takie wymagania interesu społecznego powinien mieć na względzie przy ocenie żądań organizacji społecznej (J. Borkowski [w:] B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 2012, s. 211).

Zaskarżonym postanowieniem [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w [...] utrzymał w mocy postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia 28 sierpnia 2012 r., nr [...], odmawiające dopuszczenia skarżącego Stowarzyszenia do udziału w postępowaniu w sprawie dotyczącej wydania decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego zamiennego i udzielenia pozwolenia na wznowienie robót budowlanych polegających na budowie biogazowni o mocy 1,2 MW na działkach nr nr ewid. "x" i "y" w miejscowości K., gmina P.

Uzasadniając to postanowienie organ odwoławczy wskazał, iż brak było podstaw do uwzględnienia żądania skarżącego Stowarzyszenia dotyczącego dopuszczenia go do udziału w postępowaniu, albowiem nie wykazało ono, że za takim rozstrzygnięciem przemawia interes społeczny.

Stanowisko to jest prawnie wadliwe.

Z akt administracyjnych sprawy wynika, że w dniu 7 września 2012 r. (data nadania) Stowarzyszenie złożyło zażalenie na postanowienie organu pierwszej instancji, zarzucając temu organowi w szczególności wadliwe stwierdzenie, że zmiany wprowadzone przez inwestora nie spowodowały zmiany uwarunkowań wynikających z decyzji Burmistrza P. z dnia 2 lutego 2011 r., nr [...], określającej środowiskowe uwarunkowania dla wskazanej wyżej inwestycji. Uzasadniając swoje zarzuty Stowarzyszenie odwołało się do treści pisma M. K. (sołtysa wsi K.) z dnia 6 września 2012 r. skierowane do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...]. W piśmie tym wskazano bowiem na odstąpienia przez inwestora w toku realizacji wspomnianej inwestycji od wymogów określonych w decyzji środowiskowej, polegające m.in. na:

- realizacji biogazowni w odległości 500 m od obszarów z zabudową mieszkaniową (zamiast wymaganej w tej decyzji odległości 800 m),

- realizacji otwartego składowiska substratów (placu do zakiszania), otwartego składowiska pofermentu, otwartych zbiorników wody pofermentacyjnej, hydrolizera i kogeneratora – z naruszeniem zasad niepogarszania jakości powietrza oraz wyeliminowania oddziaływania uciążliwości odorowych poza granice terenu inwestycji,

- braku pasa zieleni izolacyjnej spełniającego wymogi określone w decyzji środowiskowej,

- niespełnienia wymaganego decyzją środowiskową ograniczenia czasu magazynowania odpadów pofermentacyjnych do niezbędnego minimum,

- niedochowania wymogu szczelnego zamknięcia zbiorników na ciecz fermentacyjną (k. 20, 21, 22 akt adm. II inst.). Pismo to strona skarżąca dołączyła do zażalenia.

Ponadto skarżące Stowarzyszenie, czego Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w [...] nie kwestionował, skierowało do tego organu w dniu 7 września 2012 r. pismo, w którym opisało w sposób bardzo obszerny zagrożenia dla lokalnego środowiska przyrodniczego wynikające z odstąpienia – na etapie realizacji przedmiotowej inwestycji - od uwarunkowań określonych w ostatecznej decyzji środowiskowej, wydanej dla tego przedsięwzięcia (k. 16, 17, 18, 19, 20 akt sąd.).

Niewątpliwie zatem przed datą wydania zaskarżonego postanowienia organ odwoławczy dysponował wskazanymi wyżej pismami strony skarżącej.

W tej sytuacji obowiązkiem organu drugiej instancji, jak wskazywano wyżej, było odniesienie się do całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w aktach administracyjnych sprawy. Zgodnie bowiem z art. 7 K.p.a. organ ten zobowiązany był podjąć z urzędu wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Nadto miał on również obowiązek w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy oraz ocenić – na podstawie całokształtu materiału dowodowego – czy Stowarzyszenie uprawdopodobniło istnienie interesu społecznego przemawiającego za dopuszczeniem go do udziału w postępowaniu na prawach strony.

Obowiązków tych organ odwoławczy nie dochował. Odnosząc się do twierdzeń strony wskazał on jedynie, że "z pisma inicjującego – z wniosku o dopuszczenie do udziału w postępowaniu ani z zażalenia na postanowienie nie wynika, [...] aby obie przesłanki [z art. 31 § 1 pkt 2 K.p.a.] były spełnione" oraz ocenił, iż twierdzenia zawarte w tych pismach miały charakter "ogólnikowy, [...] stanowiąc wyłącznie polemikę z poglądami organów wydających rozstrzygnięcia na różnych etapach postępowania" (s. 4 zaskarżonego postanowienia, k. 24v akt adm. II inst.).

Zaskarżone postanowienie nie spełnia zatem również wymogów określonych w art. 107 § 3 K.p.a., zgodnie z którym uzasadnienie faktyczne decyzji powinno zwłaszcza zawierać wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, a także przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne – wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa.

Z przepisu tego wynika bowiem, że w dziedzinie faktów uzasadnienie musi wyjaśnić okoliczności wskazujące na potrzebę lub konieczność wydania decyzji w danej sprawie i wobec określonych podmiotów oraz ich wpływ na treść jej rozstrzygnięcia, a w sferze prawa chodzi o wskazanie normy obowiązującej i jej znaczenia ustalonego w drodze wykładni (por. J. Zimmermann, Motywy decyzji administracyjnej i jej uzasadnienie, Warszawa 1981, s. 118).

Uzasadnienie postanowienia organu odwoławczego nie spełnia cech dobrego uzasadnienia, jest niekompletne i pozorne, gdyż nie odnosi się do najistotniejszych elementów stanu faktycznego sprawy, pomijając milczeniem zasadniczą część argumentów motywujących – zdaniem skarżącego Stowarzyszenia – konieczność dopuszczenia go do udziału w postępowania.

Zasadne są również zarzuty skargi dotyczące wadliwej wykładni przepisu art. 72 ust. 2 pkt 1a lit. a ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. nr 199, poz. 1227 ze zm.).

W myśl art. 72 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach następuje przed uzyskaniem decyzji o pozwoleniu na budowę, decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego, decyzji o pozwoleniu na wznowienie robót budowlanych oraz decyzji o pozwoleniu na zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części – wydawanych na podstawie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623 ze zm.).

W świetle zaś punktu 1a ustępu 2 tego artykułu, wymogu uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach nie stosuje się w przypadku "zmiany decyzji, o których mowa w ust. 1 pkt 1, polegających na odstąpieniu od zatwierdzonego projektu budowlanego dotyczącym:

a) charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego: kubatury, powierzchni zabudowy, wysokości, długości, szerokości i liczby kondygnacji,

b) zapewnienia warunków niezbędnych do korzystania z tego obiektu przez osoby niepełnosprawne

- które nie spowodują zmian uwarunkowań określonych w wydanej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach".

Niewątpliwie decyzję, o jakiej mowa w powołanym art. 72 ust. 2 pkt 1a lit. a ustawy z dnia 3 października 2008 r., stanowi m.in. określona w art. 51 ust. 4 w zw. z art. 51 ust. 1 pkt 3 ustawy Prawo budowlane decyzja zatwierdzająca projekt budowlany zamienny (uwzględniający zmiany wynikające z istotnych odstępstw od zatwierdzonego pozwoleniem na budowę projektu budowlanego) oraz udzielająca pozwolenie na wznowienie robót budowlanych.

Z powyższego wynika, że, jak trafnie podniesiono w skardze, wymogu uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach nie stosuje się w przypadku wydania decyzji zatwierdzającej projekt budowlany zamienny oraz udzielającej pozwolenia na wznowienie robót budowlanych, ale jedynie wówczas, gdy dokonane przez inwestora zmiany charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego nie spowodują zmian uwarunkowań określonych w wydanej decyzji środowiskowej.

Organy administracji obu instancji orzekające w niniejszej sprawie arbitralnie przyjęły jeszcze przed zakończeniem postępowania o zatwierdzenie projektu budowlanego zamiennego, że odstąpienie od projektu budowlanego, zatwierdzonego pozwoleniem na budowę, nie spowodowało zmian uwarunkowań wynikających z decyzji Burmistrza P. o środowiskowych uwarunkowaniach dla realizacji przedmiotowej biogazowni.

Zaskarżone postanowienie zostało więc wydane nie tylko z naruszeniem art. art. 7, 31 § 1 pkt 2, 77 § 1, 80 i 107 § 3 K.p.a. K.p.a., ale również powołanego art. 72 ust. 2 pkt 1a lit. a ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko.

Zasadnie również Stowarzyszenie uzasadniając istnienie interesu społecznego przemawiającego za jego dopuszczeniem do postępowania w niniejszej sprawie odwoływało się do brzmienia art. 44 powołanej ustawy z dnia 3 października 2008 r.

Przepis ten stanowi, że organizacje ekologiczne, które powołując się na swoje cele statutowe, zgłoszą chęć uczestniczenia w określonym postępowaniu wymagającym udziału społeczeństwa, uczestniczą w nim na prawach strony.

Zgodnie zaś z art. 61 ust. 1 pkt 2 i art. 88 ust. 1 pkt 1 i 2 tej ustawy, ponowną ocenę oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko w ramach postępowania w sprawie wydania m.in. decyzji zatwierdzającej projekt budowlany zamienny i udzielającej pozwolenia na wznowienie robót budowlanych przeprowadza się, jeżeli organ właściwy do wydania tej decyzji stwierdzi, że we wniosku o wydanie decyzji zostały dokonane zmiany w stosunku do wymagań określonych w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.

W orzecznictwie sądów administracyjnych został wyrażony pogląd, który skład orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela, że w przypadku gdy organizacja ekologiczna, powołując się na swoje cele statutowe, zgłasza chęć uczestniczenia w określonym postępowaniu obowiązkiem organów administracji jest ustalenie, czy jest to postępowanie wymagające udziału społeczeństwa (por. wyrok NSA z dnia 1 lutego 2012 r., II OSK 2580/11, niepubl., dostępny w CBOSA).

Organy obu instancji orzekające w niniejszej sprawie, rozpoznając wniosek skarżącego Stowarzyszenia (będącego niewątpliwie, jak wynika ze znajdującego się w aktach administracyjnych sprawy statutu, organizacją ekologiczną) o dopuszczenie do udziału w postępowaniu dotyczącym wydania decyzji zatwierdzającej projekt budowlany zamienny i udzielającej pozwolenia na wznowienie robót budowlanych dla przedmiotowej inwestycji, winny mieć na względzie, że to właśnie w postępowaniu o zatwierdzenie projektu budowlanego zamiennego będzie przedmiotem oceny m.in. kwestia, czy dokonane zmiany nie naruszają wymagań określonych w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.

Ubocznie należy zauważyć, iż wniosek skarżącego Stowarzyszenia o dopuszczenie do udziału w postępowaniu w niniejszej sprawie został złożony w dniu 16 sierpnia 2012 r. i zanim wniosek ten został w jakikolwiek sposób rozstrzygnięty, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w [...] wydał w dniu 17 sierpnia 2012 r. decyzję nr [...], kończącą postępowanie w pierwszej instancji w tej sprawie.

Mając powyższe na względzie Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) uchylił zaskarżone postanowienie, nie ulega bowiem wątpliwości, że opisane wyżej uchybienia miały istotny wpływ na wynik sprawy. Z uwagi naruszenie wskazanych przepisów przez organ pierwszej instancji Sąd, na podstawie art. 135 powołanej ustawy, uchylił także postanowienie tego organu, gdyż było to konieczne dla końcowego załatwienia sprawy.

Rozpoznając ponownie sprawę organy administracji uwzględnią wszystkie przedstawione wyżej uwagi. Obowiązkiem organów administracji będzie wnikliwe rozważenie zasadności udziału Stowarzyszenia w niniejszym postępowaniu.

O kosztach Sąd orzekł w oparciu o art. 200 i art. 205 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.



Powered by SoftProdukt